263 : it burns into my memory

while you said that you don’t want to hurt me, it’s already been hurt..

262 : the longer it takes, the more it’s hurt.

I miss your eyes..

I miss your hands..

I miss your kisses.. 

but the more i miss you, the more memory hurt me.. 

it hurts me so hard.. 

Yet, i’m missing you.. 

265 : i ..

I .. love when we talked about … simple little things; what you do, what you think, what kind of book that you read ..

I love it more than when we tried to be cool to each other..
Every time we did that, I felt like we’ve never known each other before..

I felt like you shut the door close and cut me off..

I still think of the night we walked together..
The sweetness and kindness when you looked at me and held me in your arms..
The stupid little things we talked about.. how we met.. how funny I was to you.
When you laughed.. when you looked into my eyes..

The sweetness that I think I could never forget ..
The sweet moment that I had never dreamed of ..

Your warmth that I fall into ..

Your smile .. reminded me of every time I saw when you looked at me.
Your laughing .. reminded me of every time we talked to each other.
Your eyes when you drank my drink .. reminded me of every time I realised how you looked at me when I unawares.

I .. think .. I just love you ..

It’s my fault, but I miss you ..

264 : i’m sorry ..

You feel unsecured..You scare that you will be no longer be needed.
You really want to find the strong bound, at the same time you scare that you will lose it one day. 

In the worst case scenario, you scared that you will destroy it by your own hands.
That’s why you’ve and never believe that someone really need you.

That’s why you always join the party that sometime you don’t really want to go.

That’s why you sometime feel sick and destroyed although you’re around by people.
It’s okay to hold your fear tightly in your heart, that’s normal.
But at the same time, you know it, right ?, That you will never get what you want if you don’t reach your hands out to grasp it.

263 : 地味な幸せな瞬間、・・・

僕にはさ、普通で小さな幸せが大好きだ。

毎日会い、あちこちのことを話し、そんなこと、君と側に笑い合うなら、それだけ、好きで幸せだ。

僕はそんなに地味な人生だ。

でも、こんな僕は君に足りないのかもな。こんなつまらない僕。

こんな僕じゃ君にダメだろう。

262 : 何で、・・・ 俺がダメか

「なぜ？」ってちょっと無意味な質問かもしれないけど、・・・
ずっと聞いてた、自分に。
何のことでも、ずっと聞いてた。

なぜ俺じゃないのかって、

なぜこんなことにって、
それから、「どうしよう？」って、

「どうすればいいかな ？」って、

頭の中に、ぐるぐるに周り、

こういうことがいっぱくなっちゃった。

261 : : いつも通り行けない。

เสียงของนาย.. ไม่ทำให้เราอุ่นใจเหมือนเคย..
รอยยิ้มของนาย.. ไม่ทำให้เรายิ้มได้เหมือนเคย..
สายตาของนาย.. ทำให้เราเจ็บปวดกว่าที่เคย..

หากทำได้.. เราขอให้เรื่องของเราสองคน.. ไม่เคยถูกเรียกว่า “รัก”

260 : : ผมเหนื่อย..

“กูว่ามันเป็นช็อตขอสบายใจว่ะ ยังไม่ก้าวหน้าก็ได้..กูขอสบายใจ”
ผมไม่แน่ใจว่าเพื่อนผมพูดมันเมื่อเดือนก่อน สองเดือนก่อน หรือหลายเดือนก่อน..
ตอนที่ผมได้ยินแบบนั้น ผมคิดว่า “เออ.. กูคงเป็นแบบนั้นแหละ”

แต่ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่.. ผมก็ยิ่งรู้สึกแบบนั้น
ผมเหนื่อยกับความไม่แน่นอน ผมเบื่อกับคำวิพากษ์ที่ไม่มีใครรับผิดชอบ

ผมอยากแค่ฝังตัวอยู่เงียบๆ ผมไม่อยากรู้ปัญหา ผมไม่อยากแก้ปัญหา
ผมไม่อยากสนใจว่าเป็นความผิดของใคร.. ผมแค่อยากหยุดแล้วก็หายใจอย่างเงียบๆเท่านั้นเอง…

259 : : . . .

ผมไม่รู้จริงเมื่อวาน วันนี้ หรือพรุ่งนี้มันต่างกันยังไง..
ผมไม่มีความคาดหวัง ไม่มีความต้องการ ..
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องรู้สึกอะไร ..

ตื่นมาแล้วยังไง… เดินผ่านตอนนี้ไปได้แล็วจะทำไม…
ไม่ว่าจะเดินผ่านความสำเร็จหรือสิ้นหวัง..
ผมไม่รู้สึกเลยว่าภายในตัวผมได้มีการเปลี่ยนแปลงไป
ผมรู้สึกอะไรแล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปหรอ..

ผมยังพูดเหมือนเดิมว่าผมไม่ได้อยากตาย
แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าการมีชีวิตอยู่มันหน้าตาเป็นยังไง..

ผมก็แค่รู้สึกขึ้นมาว่า.. ไม่ว่าฟ้าหรือฝน.. ก็ใจร้ายไม่ต่างกัน

258 ：：ผมล่ะสงสัยจริงๆ

จริงๆ นะ . . จริงๆ เลย
ผมคิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่าจะเอาชนะคนพวกนั้นได้ยังไง
การชนะกัน . . หมายถึงการต้องลงไปเล่นเกมส์เดียวกัน
แปลว่า . . เราต้องแสดงความเห็นอย่างต่อเนื่อง โดยไม่สนใจถึงสิ่งที่ตามมาหรือผลกระทบ . . บ้าพูดไปเองเรื่อยๆ เนี่ยนะ . . ไม่เอาอ่ะ ไม่เอาอย่างเด็ดขาดเลย

ในเมื่อพวกเขา (ถึงจริงๆ จะอยากเรียกว่า “พวกมัน” ก็เถอะ)
มีวิธีที่จะแสดงเจตจำนงออกมาได้ล่ะก็ ผมก็จะใช้วิธีของผมเหมือนกัน

ไม่มีรุ่นพี่ ไม่มีรุ่นน้องก็อยู่ได้ . . . อยู่ได้ดีด้วย
แต่เพราะมีคนพวกนั้น . . . ผมถึงมีความสุข
เพราะมีคนพวกนั้น . . . ผมถึงมีความทรงจำ
เพราะอย่างนั้น . . . ผมถึงเดินไปข้างหน้าอย่างมีรอยยิ้ม

ไม่ว่ายังไง . . . ผมก็ยังเชื่อว่าคนเราสามารถใช้ชีวิตและมีความสุขอยู่ได้โดยไม่ต้องทำร้ายใคร

มันต้องมีทางสิน่า . . มันต้องมีสักทางสิ