255 : : I miss . . .

ผม.. คิดถึงความรู้สึกทุกอย่างในตอนนั้น
ไม่ว่าจะเป็นความคิดในตอนนั้น
ตัวเองในตอนนั้น
หรือแม้แต่คนๆนั้น ..ในตอนนั้น

ทั้งที่เมื่อเทียบในตรรกะเหตุผลแล้ว ..ตัวเองในตอนนี้
ย่อมจะเติบโตและมีศักยภาพที่เพิ่มมากขึ้น
แต่ถึงอย่างนั้น.. ผมก็ชอบตัวเองในตอนนั้นมากกว่า

ทั้งรอยยิ้มในตอนนั้น ความรู้สึกแบบนั้น มันไม่มีทางเป็นเรื่องโกหก
แต่เมื่อเทียบกับพวกเราในตอนนี้.. มันช่างต่างไปโดยสิ้นเชิง

ทั้งที่ในตอนนั้น..ผมแค่ใช้ชีวิตไปอย่างเลื่อนลอย
.. ทั้งที่ในตอนนั้น แม้แต่จุดหมายก็ยังไม่มีด้วยซ้ำ

วันเวลาเหล่านั้น พวกเราในตอนนั้น
ทุกครั้งที่นึกถึงขึ้นมา
ทั้งกลิ่นรส และเสียงเพลงที่ดังคลอเคล้าอยู่
มันไม่มีทางเปลี่ยนแปลง หรือจางหายได้เลย

ต่างไปจากวันเวลาในตอนนี้ วันนี้ วินาทีนี้
ทั้งที่กำลังพยายามเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย
แต่กลับไม่รู้สึกถึงสิ่งที่เรียกว่า “การจดจำ”ได้เลย

ไม่มีกลิ่น ไม่มีเสียง แม้แต่ภาพ หลายครั้งก็พร่ามัวไปหมด

ผมนึกไม่ออกว่า “วันนี้” หน้าตาเป็นอย่างไร

และไม่สามารถเข้าใจได้ ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร

This entry was posted in 日記. Bookmark the permalink.

Leave a comment